Canım Babam

Ömrü toprakla güreş tutmakla geçti

Toprak sert, bir o kadar da zor rakip…

Peksimet, domates ve yoğurtla,

Sabahtan akşama kazma sallar…

Geri kalan yerleri bir pulluk ve bir çift öküzle sürer,

Tarlalara tütün, bostan, nohut ve buğday ekerdi.

 

Avudan deresinden armut,

Alo Pınarı’ndan kavun ve karpuzla

Doldururdu küfelerini…

 

Mezarlıktan geçerken, ahirete göç eden komşu, akraba ve ataları için kavun, karpuz

En sevdiği Nokrallı dayıya da birinci sigarasını bırakır,

Köye geldiğinde küfeler yarıya iner,

Yarısı nerde diye soranlara;

“Dağıttım, sevaptır, insan kursağına girsin” derdi.

 

Sevdiğini doğrudan söyleyemez, ar gelir

“Üşürsün montunu al, azığını unutma” der,

Dilinle söyleyemediğini,

Gözleri ele verirdi…

 

Toprağın sertliği ona da geçmiş,

İsrafa dayanamaz…

“Kıtlık görmediniz siz,

Nimetin kıymetini bilin” derdi…

 

Köyde büyük küçük ziyaret etmediği ev yoktu…

Muhtar Ahmet Ali,

Kadıların Şaban

Ve Bakkal Hüseyin…

En yakın dostları…

Zengin olmadı hiç,

Amma “kefenin cebi yok” der

Elinde ne var ne yoksa paylaşmasını bilirdi.

 

Mekanın cennet, yaptığın hayır hasenat sevap hanene yazılsın,

Peygamber efendimize komşu olasın,

Biz senden razıyız,

Allah da razı olsun,

Babalar günün kutlu olsun..

 

Canım babam…

13.06.2022/İZMİR